(I) Cantos aquí de España son todos perderon o durmir co gran desexo que teñen de se ir; mais eu nunca perdín o sono desde que saín de España, porque xa daquela o perdera.

(II) E eles, así Deus me perdoe, desexan tanto (voltar ás) súas terras que non durmiron desde hai moito por iso; mais, despois de que a alí vaian, durmirán, porque non teñen outro desexo nin teñen outra coita fóra desta.

(III) E nese aspecto eu estou moito peor, e penso que vou tolear, desexando sempre aquel ben que é o máis custoso de obter do mundo, como é desexar o favor da miña moi fermosa señora.

(IV) E, sen dúbida, é este o maior ben que hoxe eu podo imaxinar; e se Deus, que ma fixo amar, me quixese este ben dar, non pensaría eu en me cambiar por rei nin por emperador.