(I) Que coidado tivestes, nai e señora, de me vixiar para que non poida ver o meu amigo e meu ben e meu pracer! Mais, se eu podo, por Noso Señor, arranxareillo para que eu o vexa e lle poida falar, e péselle a quen lle pesar.

(II) Vós fixestes todo canto puidestes, nai e señora, para impedir que vise o meu amigo e meu corazón; mais se eu podo, con todo o meu empeño, arranxareillo para que eu o vexa e lle poida falar, e péselle a quen lle pesar.

(III) A miña morte quixestes, madre, e non outra cousa, cando dispuxestes que por nada do mundo eu vise o meu amigo e meu ben; mais, se eu podo, e nada poderá impedilo, arranxareillo para que eu o vexa e lle poida falar, e péselle a quen lle pesar.

(1) E se eu, madre, podo levar isto a cabo, o resto que pase como puider pasar.