(I) Que gran pracer sentín hoxe, señora, cando Deus me vos mostrou! E quero que saibades que, despois que me separei de vós, nunca pensei vivir tanto como vivín sen vos ver.

(II) Canto desexei vervos e falar convosco! E concedeumo agora Deus, señora, e direivos algo máis: nunca pensei vivir tanto como vivín sen vos ver.

(III) E Deus, que me concedeu este ben, aínda me ha de dar outro, pois quixo xa que vos vise, miña señora, porque de ningún xeito nunca pensei vivir tanto como vivín sen vos ver.