(I) Canto tempo hai xa que non vin a terra onde está a moi fermosa señora miña, de quen eu triste chorando me afastei, e moi contra a miña vontade e sen gusto, porque me dixo que me fose de alí, ai!, miña señora e miña luz e meu ben, a máis fermosa de todas as donas que eu vin!

(II) E, meus amigos, para a miña desgraza a vin ser máis fermosa que todas as outras donas, e Deus fíxoma ver para a miña desgraza, meus amigos, pois, con certeza, hoxe vivo na maior coita do mundo por iso, queréndoa máis que a cousa ningunha, e non a vexo, amigos, onde a vin.

(III) Mais alí onde Deus ma fixo ver por vez primeira máis me valera morrer daquela, porque ma fixo Deus amar tanto que ben mil veces no día, así Deus me perdoe, me desmaio, que non sei que fago nin que digo, tanto sufro, amigos, gran coita por a ver!