(I) Canto pracer eu sinto deste verán por estes ramos e por estas flores e polas aves que cantan de amores, polo que ando alí (nese tempo) ledo e sen preocupacións; e así fai todo home namorado: sempre alí (nese tempo) anda ledo e louzán.

(II) Cando eu paso por algunhas ribeiras, baixo boas árbores, por bos prados, se alí cantan paxaros namorados, logo eu con amores alí vou cantando e logo alí de amores vou trobando e fago cantares en mil maneiras.

(1) E sinto gran gozo e grande alegría cando as aves me cantan no estío.