(I) Que triste anda o meu amigo porque me queren levar de aquí! E, se el non pode falar antes comigo, nunca máis será feliz, e, se non me vir, morrerá.

(II) Que triste estou eu hoxe, e, por Deus todopoderoso, morrerá con toda a certeza! Se me eu for e o non vexo, nunca máis será feliz, e, se non me vir, morrerá.

(III) Aínda que non estou gardada, se soubese, morrería; ireino ver antes, pois sei ben desta vez (que) nunca máis será feliz, e, se non me vir, morrerá.

(IV) E, se me vise, sandaría decontado por iso, mais será privado de ben cando se separar de min: nunca máis será feliz, e, se non me vir, morrerá.