(I) Quen me vexa e me escoite e ame algunha muller, non se vaia separar dela, pois, unha vez que se afaste dela, sei eu con certeza que lle virá unha coita sen igual desde que se vexa lonxe dela.

(II) E, se alguén me pide consello sobre iso, direille eu, certamente, que é unha gran coita; mais quen quixer saír diso (da coita) será privado dunha cousa cando non a vexa, de ver ben, e privado de durmir.

(III) E disto sei ben por min mesmo, que non volo digo por outra cousa, senón porque xa eu coñezo o mal que vén diso a quen así se vai de onde ela está, pois moitas veces perdín [...], infeliz, porque me fun de alí.