(I) A quen vos vise moi ben, señora, cos ollos con que vos eu vin, hai diso moi pouco tempo, disporíalle Noso Señor que vivise en moi gran pesar, dispóndollo Noso Señor como mo a min foi dispor.

(II) E a quen vos ben vise con estes meus ollos, crede ben que, se antes non enlouquecese, que ben lle disporía Deus que vivise en moi gran pesar se llo dispuxese Deus así como mo a min foi dispor.

(III) E, señora, a quen algunha vez cos ollos con que vos ollei vos ollase, por todo canto eu sei, disporíalle quen así vos fixo (Deus) que vivise en moi gran pesar, dispóndollo quen vos así fixo como mo a min foi dispor.