(I) Un cabaleiro quíxome dicir hoxe, amigas, que me amaba, e prohibinllo eu, e estou certa dunha cousa polo que del puiden percibir: tornou moi triste, e eu ben entendín que lle pesou porque llo prohibín.

(II) Quíxome el dicir, así Deus me perdoe, con moito medo o moito que me ama, e quíxome logo chamar «señora», e eu prohibinllo e el entón tornou moi triste, e eu ben entendín que lle pesou porque llo prohibín.

(III) Falaba comigo e quíxome falar do moito que el me di que me ama, e eu díxenlle que non lle valía de nada falar diso, e el con gran pesar tornou moi triste, e eu ben entendín que lle pesou porque llo prohibín.

(1) E coido que niso obrei con desmesura porque non lle correspondín en nada.