(I) Se meu amigo, que está no séquito do rei [...] ben sei que nunca pode gozar de ben no mundo, pois eu, fermosa, teño tanto ben, se non vive comigo mentres eu viva.

(II) Empéñese o rei en lle facer ben agora, e canto el quixer tanto lle dean, que nunca pode gozar de ben no mundo, así Deus me valla, que lle valla de algo, se non vive comigo mentres eu viva.

(III) Fáganlle agora canto el quixer e non more comigo, así Deus me perdón, que nunca pode gozar de ben no mundo nin gran gozo no seu corazón se non vive comigo mentres eu viva.

(1) Nin cantos existen no mundo lle poderán causar un gran pesar se eu lle fixer pracer.