(I) Se agora Deus me quixese facer un gran ben, non me tería que facer máis do que isto: deixarme vivir aquí, onde agora estou –e do seu ben nunca outro El me dese, porque eu xa sempre vería desde aquí aquelas casas onde vin a miña señora–, e ollala canto eu quixese.

(II) Por Deus Noso Señor, moi satisfeito viviría e con gran ben e con moito gozo: ver as casas onde vin a miña señora e ollar alá canto eu ollaría! Mentres eu tivese a posibilidade disto –de ver aquelas casas que vexo– nunca xa de alí afastaría os ollos.

(III) Desde aquí vexo eu Barcelos e Faria, e vexo as casas onde xa vin alguén, abofé, que nunca me fixo ben; vede por que: porque non quería; e, aínda que sei que me matará Amor, mentres eu morase aquí, nunca eu xa del temería a morte.

(1) E o pouco que hei de vivir viviríao con moito pracer, porque a miña señora nunca mo sabería.