(I) Se eu me atrevese, señora, a falar do mal que sufro por vós desde o momento en que vos vin, segundo creo, despois que souberades iso, habiádesvos doer de min.

(II) E, porque estes ollos meus nunca fan máis que chorar con pesar cando non vos ven, se o soubésedes, por Deus, habiádesvos doer de min.

(III) Como o meu corazón está moi lonxe de pensar noutra cousa senón en vós, se eu me atrevese a mostrárvolo, por mesura e non por outra cousa habiádesvos doer de min.

(IV) Mais eu non vos fago saber canto mal me fai Amor por vós, pois teño de vós pavor, porque, se me atrevese a dicírvolo, habiádesvos doer de min.