(I) Señora de min e destes ollos meus, gran coita sufro e sufrín por vós, e por Amor, que axuda moito niso, e non me socorre el nin vós nese transo; mais a Deus, se me der morte, terei que llo agradecer, porque vivo en coita pola morte que me vai vir.

(II) Por esta coita xa perdín a o siso e vós (perdestes) a mesura con respecto a min, e sei que por causa de Amor é todo canto mal eu sufro por vós, señora; mais a Deus agora por iso, se me der morte, terei que lle agradecer, porque vivo en coita pola morte que me se me der morte, terei que llo agradecer, porque vivo en coita pola morte que me vai vir.

(III) Porque eu ben vexo de vós e de Amor que quen máis puider máis mal me fará, e ben entendo xa como é a miña situación, por iso a Noso Señor, se me der morte, terei que llo agradecer, porque vivo en coita pola morte que me vai vir.