(I) Señora fermosa, xa que nunca tivestes a intención de me facer ben nin de recompensar o mal que me vén por vós, tan sequera tede como razoábel, señora fermosa, que non vos cause pesar que eu vos vexa se Deus mo dispón así.

(II) Pois nunca tivestes no corazón a idea, señora, de me facerdes outra cousa agás mal, nin eu espero xamais outra cousa de vós, tende a ben, xa que isto así foi, señora fermosa, que non vos cause pesar que eu vos vexa se Deus mo dispón así.

(III) Xa que nunca tivestes dó de min e sabedes canta coita pasei por vós e canto mal levo e levei, tende a ben, xa que así é, señora fermosa, que non vos cause pesar que eu vos vexa se Deus mo dispón así.

(1) E así poderédesme salvar, señora fermosa, sen que vos cause prexuízo.