(I) Señora, por quen eu levei tanto afán, moito tempo hai, por Deus, que non vos vin, e aínda que vivín moi lonxe de vós, nunca achei certo este dito antigo: «Lonxe dos ollos, lonxe do corazón».

(II) Por Deus, non ten par a miña coita que por vós levo sempre e levarei; e aínda que morei moi lonxe de vós, nunca puiden achar certo este dito antigo: «Lonxe dos ollos, lonxe do corazón».

(III) E tan gran coita de amor teño comigo, infelizmente, que non o sabe Deus; aínda que vivo moi afastado de vós non acho certo este dito antigo: «Lonxe dos ollos, lonxe do corazón».