(I) –Señora, por vós e polo voso ben, que vos deu Deus, vénme moito mal a min; por Deus, señora, facede o mellor niso.

–Vedes, amigo, o que farei a respecto diso: se por min, meu amigo, vos vén mal, pésame por iso, mais non farei nada máis.

(II) –Fermosa señora, máis vos direi sobre iso: o voso ben e vós e o voso amor cáusanme un gran mal, que maior non poden (causar).

–Xa vos dixen canto vos farei nese asunto: se por min, meu amigo, vos vén mal, pésame por iso, mais non farei nada máis.

(III) –Que sintades pesar, señora, está ben e é digno de prez, mais eu por tanto non podo vivir se vós non queredes facer máis nese asunto.

–Xa volo dixen, e diréivolo outra vez: se por min, meu amigo, vos vén mal, pésame por iso, mais non farei nada máis, (1) aínda que me pesa; considero eu que é mal de máis, amigo, pedirme outra cousa.