(I) Señora fermosa, convenme rogar a Deus polo voso mal, en canto eu estiver vivo, porque me fai tanto mal Amor que eu xa sempre lle hei rogar así: que El vos confunda a vós e ao voso xuízo e a min, señora, porque vos amo, e a Amor, que me fai amarvos.

(II) E canto ao voso xuízo, porque el vos fai errar tanto en relación a min, rogareille a Deus así: que o confunda moito a el, señora, e a vós e a min, en quen el tanto vos fai errar; e tamén me convén rogarlle outra cousa: que confunda tamén a quen non me deixa morar máis convosco, (III) e aos meus ollos, a quen eu vos fun mostrar, porque hoxe vivo na maior coita do mundo, pois non sinto gusto por nada cando eu non podo mostrarvos a eles; e Deus me confunda a min por iso e a vós, señora, e a eles, e a quen ten a intención de me pór a mal convosco.