(I) Señora, o gran mal e o gran pesar e a gran coita e o grande afán que por vós sufro, porque vós non vos apiadades de min, son a miña morte sen dúbida, e a morte me é de me por iso así queixar: que día tan aciago, señora, vos vin!

(II) Pois eu teño que sufrir estas coitas que xa vos dixen, peor que a morte me son, porque vós non vos apiadades de min, e morte me é, señora, certamente, o ter que vos dicir tamén isto: que día tan aciago, señora, vos vin!

(III) Porque vexo que cedo morrerei (por causa) destas coitas que xa vos dixen, porque vós non vos apiadades de min, vede, señora, moi difícil me será de o dicir, mais heino de dicir: que día tan aciago, señora, vos vin!