(I) O meu amigo vai vivir á corte do rei, e nin (el) mo dixo nin (eu) llo permitín, e fai mal causándome pesar; mais perda eu a beleza que teño se nunca o rei lle ha conceder tantos favores cantos eu lle farei cando eu quixer.

(II) E el quere moito vivir co rei e non ten en conta o meu enfado, e o rei ten un inmenso poder; mais véñame mal de onde vén o ben se nunca o rei lle ha conceder tantos favores cantos eu lle farei cando eu quixer.

(III) E el esforzouse moito en me servir e ao rei nunca lle prestou servizo, por iso o rei non ten nada que lle agradecer; mais perda eu a beleza e a miña valía se nunca o rei lle ha conceder tantos favores cantos eu lle farei cando eu quixer, (1) porque máis lle valerá que eu o queira ben que canto ben lle poida o rei facer.