674 [= Tav 11,3]: Airas Carpancho «A maior coita que eu no mund’ei» [B 659, V 260]

Transcrición paleográficaImprimir

B


A maior coita q̄ eu no munde ay  
Meu amigo nōlho uso falar  
E amigo q̄ nunca deseiar  
Souboutra rē senō mi eu ossey  
E sseo eu por mi leixar moirer  
Sera g̃ra Torte nō ey de fazer  
   
Quelheu qisesse bē de coracō  
Qual a mī q̄r omeu desq̄me vyu  
E nulhamor nūca de mī sentiu  
E foy coytado pemi desenton  
E sseo eu pemi leixar moirer  
   
Quelhi qisesse bē qwl amī qr̄  
O meu q̄ tā muyta q̄ deseiou  
Meu bē fazer e nūca lhi prestou  
E sera morto selheu nō valer  
Esseo eu pemi leixar moirer  
   
O mayor Torto q̄ pode sseer1  
Leyxar dona seu Amigo moirer

V


A mayor coyta que eu no mundey
   meu amigo nonlho uso falar  
  eamigo que nūca deseiar  
  souboutra ren senon mi eu osey  
  e sseo eu por mileixar morrer  
  sera gram torte nō ey de fazer  
     
Quelheu qⁱsesse bē de coraçon  
  qual amī q̄r omeu desq̄me uyu  
  enulhamor nūca demī sentiu  
  efoy coytado pᵉmi desentō  
  e sseo eu pᵉmi leixar morrer  
     
  Quelhi qⁱsesse bē q̄l amī q̄r  
  omeu q̄ tā muyta q̄ deseiou  
  meu ben fizer enūca lhi prestou  
  e sera morto selheu nō ualer  
  e sseo eu pᵉmi leixar morrer.  
     
O mayor torto q̄ pode sseer  
  leyxar dona seu amigo morrer
  1. ^

    Os dous versos da fiinda foron marcados por Colocci cun trazo vertical á esquerda.