Ay eu demin1 ꞇ que sera que fuy tal2 |
dona querer ben. a que non ouso dizer |
ren. de quanto mal me faz auer. e fe |
zea deus pareçer. mellor de quantas |
no mund a. |
[M]ais3 en gra u e dia naçi. |
se d’s consello nō my der. |
ca destas coitas qual xe q̄r. |
me mī mui graue dēdurar |
como nō llousara falar4 |
e ela parecer assi. |
E a q̄ d’s fez por meu mal. |
ca ia lleu senp᷈ ben q̄rey. |
e nunca end atēderey |
cō q̄ folg o meu coraçō. |
q̄ foy trist ay gran sazō. |
polo seu ben ca nō poral. |
sera nō sara | |
Ay eu e demj que sera | |
que fuj atal dona q̄rer | |
ben aque non ouso dizer | |
rendo mal q̄ mj faz auer | |
e fezea deꝯ parecer | |
melhor de quantas nomunda | |
Mais engraue dia naçi | |
se d’s conselho nō mj der | |
cadestas coitas qualxe quer | |
ea mj graue dendurar | |
como nōlhou farei falar | |
e ela parecer assy | |
E aq̄ d’s fez pʳmeu mal | |
ca ialheu semp’ bē q̄irey | |
enūca ( |
|
cō q̄ folgue meu coraçon | |
q̄ foy trista muy g̃m sazon | |
polo seu bē q̄ nō pʳ al |
Engadido en letra diversa, máis pequena, talvez polo revisor do texto.
Sobre esta liña o pergamiño está raspado (talvez se comezou a escribiu erradamente texto, cancelándose despois). Na marxe dereita da columna figura a nota tardía α boa.
A letra de espera que inicialmente se escribiu debeu ser a; sobre esta, en letra diferente, máis grande, anotouse un M.
Este vocábulo e o último grafema do precedente están escritos sobre raspadura.