398 [= Tav 70,13 (= 157,9)]: Joan Garcia de Guilhade «[C]uidou-s’Amor que logo me faria» [A 238]

Transcrición paleográficaImprimir

A


  [ ]uidouss amor que logo me  
  faria. per sa coita o sen que ei perder1  
{ꞇ} pero nunca o podo fazer. mais apren  
  deu outra sabedoria quer me matar  
  mui çedo por alguen. ꞇ aquesto podel  
  fazer mui ben. ca mia sennor esto  
  quer toda uia.  
     
  [E] tenss amor que demandei folia  
  en demandar o que non possauer.  
  ꞇaquesto non posseu escoller  
  ca logo meu en al escolleria  
  escolleria mentrou uesse sen2  
  de nunca ia morrer por nulla ren.  
  ca esta morte non e iograria3 {e io}
     
  [ ]y q̄ de coita leuei en faria4 {de}
  ꞇuin aqui a segobia morrer.  
  ca non ueg y quen soya ueer.  
  meu pouque pouque ꝑesso gua(r̻)ria5  
  mais pois que ia non posso guareçer  
  a por que moiro uos quero dizer  
  di( )6 alguen este filla de maria7 {e} {z}
     
  [E]8 oque sempre neguei en trobar  
  ora o dix e pesaquen pesar  
  pois que alguen acabou sa ꝑfia  
  1. ^

    Sobre esta liña de texto raspouse outra, escrita talvez por erro sen deixar espazo suficiente para a notación musical.

  2. ^

    O verso anotouse, todo, sobre rasura; foi reescrito na súa totalidade.

  3. ^

    O verso presenta indicios de corrección en correspondencia cos elementos sinalados na marxe.

  4. ^

    Os tres elementos iniciais do verso foron corrixidos; están escritos sobre rasura.

  5. ^

    O grafema subpunteado leva na súa parte superior a habitual marca de corrección (liña vertical inclinada).

  6. ^

    Anulado por rasura un carácter.

  7. ^

    Un sinal de chamada colocado antes da voz filla sinala o lugar en que debería inserirse algún dos elementos escritos na marxe.

  8. ^

    A letra de espera está moi apagada.