138 [= Tav 97,14]: Martin Soarez «Mal consellado que fui, mia sennor» [A 51, B 163]

Transcrición paleográficaImprimir

A


Mal con sella do que fuy mia  
sennor quando uus fuy primeyro con  
nosçer ca nuncar pudi gran coita ꝑder  
nen perderei ia mentreu uiuo for nen  
uisseu uos nen quen mio consellou  
nen uis aquel que me uus amostrou.  
nen uiss o dian que uos fuy ueer.  
   
Ca desenton me fez o uoss amor  
na mui gran cuit an que uiuo uiuer.  
e por mia nō leixar escaesçer  
e mia fazer cada dia mayor  
faz me sēnor en uos senpre cuidar  
e faz mia d’s por mia morte rogar.  
e faz a uꝯ amī gran mal fazer.  
   
e quen se fez de mī consellador.  
que uiss ouosso muy bon pareçer1 {muy} ‹bō pareçer›
a quanteu posso de uos entēder.  
de mia mort ouu e de meu mal sabor  
e mal pecado non moireu poren.  
nen moyro por que seria meu ben.  
nen moyro por que queria morrer.  
   
E por que me seria mui mellor  
morteca mais esta coita soffrer.2 {e}
pois nō mia prol de uola eu dizer.  
nen uꝯ faz outren por mī sabedor  
nen me ual ren de q̄ixar mend assi.  
nen me ual coita q̄ por uos soffri.  
nen me ual d’s nē mī posseu ualer.  
   
Pero entanto comeu uiuo for  
queixar mei senpre de uos e damor  
pois consell outro nō poss y p᷈nder.  

B


Mal consselhado que fuj mha senhʳ
quandouꝯ fuj primeyro conhocer
ca nūca pudi gram coyta ꝑder
nen perderey ia mentre uiuo for
non uisseu uos nen quen mho cōsselhou
nen uissa quel quemeuꝯ amostrou
nen uissodian queuꝯ fuj ueer
 
Ca desenton me fez ouossamor
na muj g̃m coitan q̄ uiuo uiuer
e pʳmha nō leixar escaeçer
emha fazer cadadia mayor
faz me senhʳ enuos semp’ cuydar
efaz mha d’s pʳmha morte rogar
efaz a uos amj̄ g̃m mal fazer
 
Equēsse fez demj̄ cōsselhador
que eu uisso uosso bō parecer
aquāteu posso deuos entender
demha morte ouue edemen mal sabor
emal pecado nō moireu pʳ en
nen moyro pʳ q̄ seria (b) men ben
nē moyro pʳ q̄ q̄ria moirer
 
Epor q̄mj seria muj melhʳ
morte ca mays esta coyta sofrer
poys nōmha ꝓl deuola eu dizer
nēuꝯ faz out’m pʳmj̄ sabedor
nēmj ual ren de q̄ixarmēdassy
nēme ual coita q̄ pʳ uos sofri
nēmj ual d’s nēme posseu ualer
 
 
Pero en tāto comeu uyno for3
q̄ixarmey semp’ deuos edamor
pois ꝯselhoutᵒ non possy p’nder
  1. ^

    Os tres últimos vocábulos do verso foron corrixidos; o pergamiño está raspado.

  2. ^

    Sobre o último grafema da voz morte raspouse o sinal de chamada que apuntaba o lugar en que se debía realizar a corrección.

  3. ^

    Colocci indicou a fiinda cun risco abranxente á esquerda dos tres versos.