Mvitꝯ teen oie por meu trobar |
ca mho non faz nulha dona fazer |
e beno podem por assy teer |
pero a dona que eu uj falar |
nunca melhor nen melhor semelhar |
mho faz amj per boa fe fazeiR |
Ꝑo ds̄ sabe a quesse ren negʷr |
nō pode q̄ macar mho faz fazer |
q̄o nō sabhā nen ar a o poder |
deo sab̄r nē sey oieu osmar |
q̄lheu podesse dizer o pesar |
macareo muyto qⁱsesse fazer |
Cam̄ soubeu senpʼ muj ben guardar |
a1 ds̄ loado demomen fazer |
nē a molhʼ a uerdaden saber |
enūcameuds̄ leixe ben achar |
semā oieu non qⁱsesse matar |
q̄ mays daquesto endela fazer |
E uedes q̄ me faz assy quytar |
demais daq̄sto endela fazer |
por q̄o faço possoa auer |
e ena terra cō ela morar |
e esteu non poder hi acabar |
senō ꝑ esto que faç fazer |
A maiúscula de inicio de estrofa cobre tamén este verso.