| Niun consello sen̄or nō me sey a esta coi1 | {sen̄or} ‹nō me sey a esta coy[…]› | |
| ta que me faz auer. esse uosso fremoso | ||
| pareçer. e pois aqui tamanna coita ey2 | {y} | |
| [V] uus ueio fremosa mia sennor | ||
| que farei ia desque meu daqui for. | ||
| E perdud ei eu o dormir eo sen.3 | {eu} ‹o dormir eo sen› | |
| perderei çed aquant e meu coidar. | ||
| que non sei y consello que fillar. | ||
| e pois miaqui tamanna coita uen. | ||
| [V] uus ueio fremosa mia sēnor. | ||
| {e} | ([ |
|
| auer a ome si d’s me perdon. | ||
| a qual ogeu ei no meu coraçon | ||
| por uos. e pois tal coita ei aqui. | ||
| U uus ueio fremosa mia sēnor. |
| Nen hun conselho senhor non me sey | |
| A esta coyta queme faz auer | |
| Esse uosso fremoso parecer | |
| E poys aqui tamanha coyta ey | |
| Huus ueio fremosa mha senhor | |
| que farey ia desque meu da qui for/ | |
| E ꝑdudei o dormir eo sen | |
| ꝑd’ei cede qʷnte meu cuydar | |
| q̄ non sei hi ꝯselho q̄ filhar | |
| Epois maqⁱ tamanha oita uē | |
| Huus ueio f’mosa mha senhor |
A partir de sen̄or (incluído) o verso foi corrixido; o texto está escrito sobre raspadura.
O último grafema, que se anotou sobre o punto de final de verso, é froito de corrección. Sobre este, o pergamiño está raspado.
Desde ei, incluído, o verso foi corrixido; o texto actual anotouse sobre raspadura.
A letra de espera primaria, <n>, foi riscada, escribíndose ao comezo do verso, en letra miúda, <n>, e, na marxe, unha nova letra de espera. O proceso debeu ser o seguinte: escrita de <n> para o rubricador, riscamento desta minúscula por parte do revisor, escrita por parte deste da nova letra-guía e escrita do <n> no texto.