478 [= Tav 18,26]: Afonso X «Non me posso pagar tanto» [B 480, V 63]

Transcrición paleográficaImprimir

B


Non me posso pagar tanto
Do tanto das aues nē desseu ssom
Nē damor nē damicō
Nē dar mas ca ey espanto
Por qʷnto muy per igosas ssom
Come dū brō galeon
q̄ mha lōgue muytagȳa
Deste demoda canpynha
Huos alatraes ssom
Ca dentro no coraçō
Senty delꝉs a espinha
 
E iuro par deus lo santo
q̄ manto nōt̃gerey nē granhō
Nē terrey damoʳ rrazō
Nē darmas por q̄ q̄brāto
E chanto nē delas tōda sazō
Mais tragerey huū dormō
E hirey pela marinha
Vendenda zeite effarinha
Effugirey dopocō
Do alacrar ca eu nō
Lhy ssey outra meezinha
 
Nen de lançar atauolado pagado
Nō sscō se ds̄ mā par adeo nē deba fordar
Eandar de noide armado ssen grado
Offaco ra Rolda
Camais me pago domar
q̄ de sseer caualrō
Ca eu foy ia marinheyro
Eq̄ro moy mais gʷrdar
Do alacra ꞇ toʳnar ao q̄ me ffoy pⁱ m̄o
 
E direyuos huū Recado
Pecado iaia mei podēganar
q̄ me faca ia ffalar
En armas ca nō me dado
Do ado me deas eu rrazc̄ar
pois las nō ay aꝓuar ante q̄randir
Sinlheyro ehir com̅ mer cadeyto
algūa terra buscar
Hu me nō possam culpaʳ
Alacra negro nē ueiro

V


  Non me posso pagar tanto  
    do tanto das dues nē desseu ssom  
    nē damor nē da miçō nēdar mas ca ey es  
    por quāto muy perigosas ssom               [pāto1
    come dū bēo Galeon  
    q̄ mha lōgue muyta gȳa  
    deste demo da canpynha  
    hues alatraes ssom  
    ca dentro nocoraçō  
    senty dells̄ aes pinha  
     
     
  E iuro par deus lo santo  
    q̄ manto nōt̄ gerey nē granhō  
    nē terrey damō rrazō nē darmas por  
    q̄ q̄ biāco e chāto nē delas teda sazō  
    mais tragerey huū dormō  
    e hirey pela marmha uēdenda zene  
    effarmha effuguey do paçō do alarrar  
    ca eu nō phi2 ssey ouq(u)a meezinha  
     
     
     
     
  Nen dela nçar atauolado pagado  
    non sscō se đs mā par ade o nē deba fordar  
    e andar denoude armado ssen grad  
    offaço ꞇa rolda camais me pago domar  
    q̄ de sser caualr̄o ca eu foy ia marinheyro  
    eq̄ro moy mais gʷrdar do alacra  
    etoʳnar q̄ me ffoi pⁱmo  
     
     
     
  E direyuos huū recado  
    pecado ia ia mei podēganar  
    q̄ me faça ia ffalar en armas ca nō me dado  
    do ad me deas eu rrazonar pois  
    las nō ey aꝓuar ante q̄randay  
    sinlheyro e hir cōm mer cadeyro  
    algūa terrabuscar hume nō possam  
    culpā a lacra negro nē ueijs  
  1. ^

    Desta palabra, copiada en dúas liñas, non se le ben a última letra por estar semioculta entre as costuras do volume.

  2. ^

    A letra final desta palabra é difícil de identificar. Parece un <i> corrixido sobre un <r>, pero seméllase tamén ao <i> de meezinha, neste mesmo verso. Monaci le <y>. Á súa vez, o <i> con punto de meezinha permitiría ler, máis arriba, marinha e farinha, aínda que neses casos a grafía vocálica non leve punto.