143 [= Tav 97,21]: Martin Soarez «Non ouso dizer nulla ren» [A 56, B 167bis]

Transcrición paleográficaImprimir

A


Non ouso dizer nulla ren a mia sen  
nor. ꞇ sen seu ben. non ei mui gran  
coita a ꝑder uedes que coita de soffrer.  
   
   
Damar a quen nō ousarei  
falar ꝑo nō ꝑderei  
gran coita sē seu bē faz᷈.  
uedes q̄ coita de soffrer.  
   
Por gran coita ꝑ tenn atal.  
damar aquē nūca meu mal.  
nen mia coita ei a dizer.  
uedes q̄ coita de soffrer.  
   
E ueio q̄ moiro damor.  
e ꝑo uei(o̻)1 a mia sēnor  
nunca o ꝑ mī a saber2 {a saber}
uedes q̄ coita de soffrer.  

B


Non ouso dizer nulha
amha senhʳ esen seu ben
non ei muj gram coyta perder
Vedes q̄ coyta de sofrer
 
Damar aquē nō ousarei
falar ꝑo nō ꝑderei
grā coita sen seu bē fazer
Vedes q̄ coyta de sofrer
 
Por grā coita ꝑ tenho tal
damar a ꝙ̄ nūca meu mal
nen mha coita ei adiz’
Vedes q̄ coyta desofrer
 
Eueio q̄ moyro damor
eꝑo ueia mha senhʳ
nūcao ꝑ mj̄ a assaber
Vedes q̄
  1. ^

    O grafema subpunteado foi anulado mediante raspadura.

  2. ^

    Os dous últimos vocábulos do verso foron corrixidos.