263 [= RM 152,6]: Vaasco Gil «Non soube que x’era pesar» [A 155]

Transcrición paleográficaImprimir

A


  Non soube que xera pe sar. ssi  
  me ualla nostro sen nor qūe1 de  
  us non fez aseu pesar longe ui  
  ue r de sa sen nor u lle non pos  
  sa ren di zer da coitan que o faz  
  uiuer mui trist e mui coitadan  
  dar.  
     
{ar} Nō ar2 soube parte daffan.  
  nen de gran coita nulla ren.  
  o que non soffreu est affan  
  de non poder ꝑ nulla ren.  
  ueer la sēnor que ben quer  
  e quen tal coita no ouuer  
  o al non lle coita de pran.  
     
  Esta tenneu porla mayor  
  coita do mundo a meu coidar  
  e non pudi auer mayor  
  e nono quereu en coidar  
  esto per nulla ren meter  
  mais pur uerdade o dizer  
  como quen end e sabedor.  
     
  Ca me fez deus coitas saber per que  
  mias fez todas soffrer e tennend esta3 {tenn̄ed} ‹esta›
  por mayor.4  
  1. ^

    O trazo horizontal non se parece á abreviatura que emprega o copista; talvez foi engadido durante a fase de revisión do texto.

  2. ^

    A forma foi corrixida; está escrita sobre raspadura.

  3. ^

    A partir do enlace copulativo, excluído, o verso foi corrixido; está escrito sobre raspadura.

  4. ^

    Ambos os vocábulos son froito de corrección; están escritos sobre raspadura. A fiinda presenta unha disposición similar á da primeira cobra da cantiga.