Nostro senor eora q̄ sera |
Daquel q̄ sempre coitado uiueo |
E uiu e cuida porem ser sandeu |
Casa be bē q̄ nūca perdera |
⌈Esta coita ca nom quer sa senhor |
E q̄ sera do q̄ q̄s mui g̃ra bē |
E quer a quem lho nō quer gradeçer |
Nē lhi q̄r porende outro bē fazer |
E sabe q̄ nō perdera per irē |
⌈Esta coita ca nō quer sa senhor |
E q̄ sera do q̄ sēpre seruir |
Foi quē lhi q̄s e quer porē |
Mal e nūca lhi pore qⁱs fazer |
Al t’e1 q̄ nūca dessy pode partir |
⌈Esta coita ca nō quer sa senhor |
Nostro senhor e ora q̄ sera | |||
daquel che senp̄ coitado ui ueo | |||
guiu e cuida porem ser sandeu | |||
casa be bē que nūca perdera | |||
esta coita ca nom quer sa senhor | |||
E q̄ sera do q̄ qⁱs mui gram | |||
bē e quer aquem lho nō quer gradeçer | |||
nē lhi q̄r porende outro bē fazer | |||
e sabe q̄ nō perdera per rrem esta coita | |||
ca non quer sa senhor | |||
E q̄sera do q̄ senpre seruir | |||
foi quē lhi qⁱs equer poren | |||
mal e nūca lhi pore qⁱs fazer | |||
al e q̄ nūca dessi pode partir | |||
esta coita ta nō quer sa senhor |
Este paso é confuso: o <t> parece claro, e <e> está apagado. Sobre ambas grafías hai o que parece o signo de abreviatura que habitualmente transcribimos como <’>.