640 [= Tav 124,2]: Pero Dornelas «Nostro Senhor, e ora que sera» [B 625, V 226]

Transcrición paleográficaImprimir

B


Nostro senor eora q̄ sera
Daquel q̄ sempre coitado uiueo
E uiu e cuida porem ser sandeu
Casa be bē q̄ nūca perdera
Esta coita ca nom quer sa senhor
 
E q̄ sera do q̄ q̄s mui g̃ra bē
E quer a quem lho nō quer gradeçer
Nē lhi q̄r porende outro bē fazer
E sabe q̄ nō perdera per irē
Esta coita ca nō quer sa senhor
 
E q̄ sera do q̄ sēpre seruir
Foi quē lhi q̄s e quer porē
Mal e nūca lhi pore qⁱs fazer
Al t’e1 q̄ nūca dessy pode partir
Esta coita ca nō quer sa senhor

V


  Nostro senhor e ora q̄ sera  
    daquel che senp̄ coitado ui ueo  
    guiu e cuida porem ser sandeu  
    casa be bē que nūca perdera  
    esta coita ca nom quer sa senhor  
       
  E q̄ sera do q̄ qⁱs mui gram  
    bē e quer aquem lho nō quer gradeçer  
    nē lhi q̄r porende outro bē fazer  
    e sabe q̄ nō perdera per rrem esta coita  
    ca non quer sa senhor  
     
  E q̄sera do q̄ senpre seruir  
    foi quē lhi qⁱs equer poren  
    mal e nūca lhi pore qⁱs fazer  
    al e q̄ nūca dessi pode partir  
    esta coita ta nō quer sa senhor  
  1. ^

    Este paso é confuso: o <t> parece claro, e <e> está apagado. Sobre ambas grafías hai o que parece o signo de abreviatura que habitualmente transcribimos como <’>.