| Nostro sennor quen | 
		
			| mogamin guisasse o que eu | 
		
			| nunca guisad auerei. ameu | 
		
			| cuidar per quanto poder ei. ca nō | 
		
			| sei oieu quen sauenturasse a o | 
		
			| que meu non ous auenturar | 
		
			| pero1 me uegen mayor coitan | 
		
			| dar ca outra coita que ogom | 
		
			| achasse. | 
		
			|  | 
		
			| Algun amigo meu se sa cordasse | 
		
			| ea cordado fossen me partir | 
		
			| ante da terra e leixasse mir | 
		
			| e pois eu ido fosse ele chegasse | 
		
			| u de chegar eu ei mui gran sabor | 
		
			| u est amui fremosa mia sēnor. | 
		
			| e llo gran ben que lleu quero contasse | 
		
			|  | 
		
			| [E] me dissesse pois selle pesasse | 
		
			| perom mamī pesaria muiten | 
		
			| se d’s me ualla mas faria ben. | 
		
			| quandeu uiss ela pois q̄lle iurasse. | 
		
			| qual maior iurassoubesse fazer | 
		
			| que nunca lle soubera ben querer | 
		
			| en tal razon ꝑ que mela straȳasse | 
		
			|  | 
		
			| E desi pois que meu assi saluasse | 
		
			| se d’s me salue que nunca o meu | 
		
			| mal mais diria de mia coita eu | 
		
			| a mia sēnor pero que me matasse | 
		
			| o seu amor que xe me matara | 
		
			| e o sei çed u al non auera | 
		
			| ca nunca foi quen tal coita leuasse | 
		
			|  | 
		
			| [C]omeu leuo nen foi quē send osmasse |