O muy bon Rey que conquis a fronteyra | |
E acabou quanto quis acabar | |
E que se fez con razon uerdadeyra | |
Todoo mundo temer e amar | |
Este bon Rey de prez ualente fis | |
Rey don fernando bon Rey que conquis | |
Teira de mourꝯ1 ben de mar amar | |
A quen d’ꝯ mostrou tan g̃m mãuilha | |
Que ia no mūdo semprem q̄ dizer | |
De ꝙʷm ben soube conquerer seuilha | |
Per prez. ꝑ esforce per ualer | |
E da con quista maysuꝯ contarei | |
Non foy nomūdenꝑador nen Rey:2 | |
( |
|
Non ssey oiome tan ben razonado | |
Que podesse contar todoo ben | |
De seuilha e pᵉ endad’s grado | |
Ja o bon Rey eusseu podela ten | |
E maisuꝯ diguen | |
Todas tres las leys | |
Quantas conquistas foꝝ doutᵒs Rey | |
Apꝯ seuilha todo non foy ren | |
Maylo bon Rey que d’s manten e guya | |
E quer que semp̃ faça o melhor | |
Este conquis ben a anda luzia | |
E non catou hi custa nen pauor | |
E direy uꝯ hua per conquereu | |
Hu seuilha a ma fomede tolheu | |
E erdou hi d’s e sancta Maria | |
E desaquel dia que d’s naceu | |
Nunca tan bel presente reçebeu | |
Como del recebeu aquel dia | |
De san de menten quesse conquereu | |
E en outro tal dia sse perdeu | |
Queiro centꝯ enouanꝯ auya |
O muy bon rey que conquis a fronteyra | |
se acabou quanto quis acabar | |
e que se fez con razon uerdadeyra | |
todoo mūdo temer e amar | |
este bon rey de prez ualente fis | |
rey don fernando bon rey que cōquis | |
terra de mourꝯ bē de mar amar. | |
A quē đs mostrou tā gm̄ mãuilha | |
que ia no mūdo semm q̄ dizer | |
de qm̄ bē soube cō querer seuilha | |
per prez per esforze per ualer | |
eda cō quista maysuꝯ contarei3 | |
nō foi no mundenꝑador nē | |
rey q̄ tal cō quista podesse faz̃. | |
Non ssey oime tā bē razoādo | |
q̄ podesse contar todoo bē | |
de seuilha epᵉendađs grado | |
ia obon rey ensseu podela tē | |
e maysuꝯ diguen | |
todas tres las leys | |
qn̄ tas conqⁱstas foꝝ doutᵒs rey | |
apꝯ seuilha todo nō foy rē | |
Maylo bon rey q̄ đs manten e guya | |
eq̄r q̄ sem faza omelhᵉ | |
este con qⁱs ben a anda luzia | |
enō catou hi custa nē pauor | |
edyreyuꝯ hua per cōquereu | |
hu seuilha a mafomede tolheu | |
e erdou hi đs e scā maria | |
E de saq̄l dia q̄ đs naceu | |
nūca tā bel presēte tezebeu | |
como del recebeu aquel dia | |
de san clementen4 q̄ sse cōq̄reu | |
e en outᵒ tal dia sse perdeu | |
q̄tro centus enouanꝯ auya |
A primeira metade do verso está escrita sobre rasura. Situada á esquerda consérvase o sinal en forma de aspa do revisor.
Esta última palabra foi copiada por Colocci no final deste verso e anulada no inicio do verso seguinte.
O trazado do <t> é irregular e sobre esta grafía hai un punto.
As dúas primeiras grafías poden confundirse cun <d>, e así o interpretou Monaci. O espazo inferior de separación entre o <c> e o <l>, así como o feito de que o trazo vertical do <d> remata habitualmente por baixo do trazo curvo, ao contrario do que sucede neste caso, determínannos a ler <cl>.