227 [= RM 43,9]: Fernan Garcia Esgaravunha «Ora vej’eu o que nunca coidava» [A 127, B 242]

Transcrición paleográficaImprimir

A


  [O]ra uegeu o que nunca coidaua.
  mentreu uiuesse no mūdo ueer. ui
  uā dona mellor pareçer. de quantas
  outras eno mundo ui. e por a quela1
‹[…] ꝑti de qʷnteu al no mūdo deseiaua› logo me parti de quanteu al no mū
do deseiaua2
   
  [E] se eu ant en mui gran coit andaua.
  ia m esta dona faz mayor auer.
  ca me faz d’s por meu mal entēder
  todo seu ben epoilo entendi
  mais entan graue dia foy por mī.
  ca mais coitad ando ca ant andaua.
   
  [E] u3  eu ui4 quan fremoso falaua.
  e lloy quanto ben disse dizer.
  tod outra ren me fez escaesçer
  per bōa fe pois lleu todest oy.
  nunca llar pude rogar des ali.
  por nulla ren do q̄llante rogaua.

B


Ora ueieu o que nūca cuyda ua
mentreu uiuesse no mūdo ueer
uj hunha dona melhor parecer
de quantas outras no mūdo uj
epor aquela logome parti
de quanteu al no mundo deseiaua
 
Esse eu anten mui g̃m coyta andaua
Ja mesta dona faz mayor auer
Came faz d’s por meu mal entender
Todo seu ben epoilo entendi/
Mays en tā g̃ue dia foy por my
Ca mays coitadādo ca antandaua
 
Ecu ui quā f’moso falaua
Elhoy quāto bē disse dixer
Todout̃ rē mi fezescaecer
ꝑ bōa fe poislheu todestoy/
Nūcalhar pudirogʷr desali
Por nulha rē do q̄lhante rogaua
  1. ^

    Ao remate do verso obsérvase unha marca de corrección, que debe remitir á ampla emenda que se efectuou nos versos seguintes.

  2. ^

    Tanto esta liña de texto como a precedente están escritas sobre raspadura; o texto foi modificado.

  3. ^

    O grafema foi engadido en letra e trazo diferentes con posterioridade á copia.

  4. ^

    O u ten baixo a primeira hasta unha mancha; non parece o habitual subpunteado.