309 [= RM 147,12]: Roi Paez de Ribela «Par Deus, ai Dona Leonor» [A 198, B 349]

Transcrición paleográficaImprimir

A


[ ]ar deus ay dona leonor.
gran ben uus fez nostro sennor
 
[S]ennor pareçedes assi. tan ben
que nunca tan ben ui. e gran uer
dade uus digi. que non poderia
mayor [ ]ar deus ay dona leonor
gran ben uus fez nostro sennor.
 
 
[E] deus que uꝯ en poder ten
tan muito uꝯ fezo de ben.
que non soub( )1 el no mūdo ren.
per que uꝯ fezesse mellor.
[P]ar d’s ay dona. l.
 
[E]n uos mostrou el seu poder.
qual dona sabia fazer.
de bon prez e de pareçer
e de falar fez uꝯ sennor
[P]ar. d. a. d. l.
 
[C]omantras pedras bon rubi.
sodes antre quantas eu ui.
e d’s uus fez por ben2 de mi
que tē comigo gn̄damor3. [P]ar d. a. d. l

B


Por deꝯ ay dona leonor4
Gram ben uꝯ fez nr̄o senhor
 
⌈Senhor parecedes assy
Tan ben que nunca tan beu uy
E gram verdade uꝯ diguj
Que non poderia mayor
⌈Par deꝯ ay dona leonor
Gran ben uꝯ fez nr̄o senhor
 
E d’s queuꝯ en poder ten
Tan muytouꝯ fez de ben
Que non sabel no mūdo ren
Por queuꝯ fezesse melhor
⌈Par deꝯ ay.
 
Eu nos moustrou el seu poder
Qual dona sabia fazer
De bon p’z ede parecer
Ede falar fezuꝯ senhor
⌈Par deꝯ ay
 
Comant̃s pedras bon roby
Sodes ant’ quantas eu uj
Ed’s uꝯ fez pᵉmal demj̄
Quera cōmigo | desamor
⌈Par deꝯ ay dona.
  1. ^

    Anulado por raspadura un carácter.

  2. ^

    En principio parece que se escribiu mal, corrixíndose despois en ben.

  3. ^

    A forma, escrita en letra de modulo diferente ao da copia, é froito de corrección; está escrita sobre raspadura.

  4. ^

    Colocci marcou os dous primeiros versos, que se repiten como refrán tal como indica na súa anotación, cunha liña abranxente á dereita.