161 [= RM 106,13]: Nuno Fernandez Torneol «Par Deus, sennor, en gran coita serei» [A 72, B 185]

Transcrición paleográficaImprimir

A


  Par deus sennor en gran coita
  serei. agora quando meu de uus quitar
  ca me non ei dal no mundo apagar
  e mia sennor gran dereito farey. [P]ois
  eu de uos os meus ollos partir. e
  os uossos muy fremosos non uir.
   
  [E] ben mio ꝑ deuedes a creer.
{me} que me sera mia morte me mester1
  desquando uꝯ eu ueer nō poder.
  nen d’s sēnor nō me leixe uiuer.
  Pois. e. d. u. o. m. o. p. ꞇ. o. u. o. n. u.
   
  [P]ero sei meu que me faço mal sen.
  de uꝯ amar ca desquando uꝯ ui.
  en mui gran coita fuy sēnor dessi.
  mais q̄ farei ay meu lum e meu ben.
  Pois eu de uos os meus ollos partir.
   
  [E] pois uꝯ d’s fez pareçer mellor.
  de quātas outras eno mundo son.
  por mal de mī. ꞇ do meu coraçon.
  com auerei ia do mūdo sabor. [P]ois eu de.

 

B


Par deꝯ senhor en gram coyta serei
agora quandomeu deuos quitar
came non ei ia nōmunda pagar
e mha senhor gram de reyto farei
Poys eu deuos os meꝯ olhos partir
eos uossꝯ muj fremosꝯ nō uir
 
E bem mho ꝑ deuedes acreer
q̄mj sera mha morte mester
desꝙʷdouꝯ eu uir nō poder
nē d’s senhor nōme leixe uiuer
Poys eu deuos os meꝯ olhꝯ ꝑtir
 
ꝑo seymeu q̄mj faco mal sen
deuꝯ amar ca desꝙʷdouꝯ uj
demuj g̃m coita fuj senhʳ desi
mays q̄ farei ay meu lume meu bē
Poys eu de uos os meꝯ olhos ꝑtir
  1. ^

    Os dous últimos vocábulos do verso foron corrixidos. O pergamiño presenta marcas de raspadura.