128 [= Tav 97,36]: Martin Soarez «Qual sennor devi’a fillar» [A 41, B 153]

Transcrición paleográficaImprimir

A


Qual sennor deuia fillar. quen a
ben soubesse escoller. essa faz amin deꝯ
amar e essa me tem en poder. e essa esta1
mia sēnor. e essa me faz omayor
ben deste mundo deseiar.
 
 
O seu ben que nō ay par.
tan muito afaz d’s ualer.
por bon prez ꞇ por ben falar.
per bon sen. ꞇ ꝑ pareçer.
ꞇ datal dona o seu ben.
nō sey ogeu no mūdo quē.
o podesse saber osmar.
 
Nena mia coita meu coidar2
en que mogeu ueio uiuer
ca mei datal dona guardar.
de qual mior oystes dizer.
de a ueer ca se auir.
fara mela dessi partir.
mui trist emuit ameu pesar
 
Poren nō deuia quitar.
os seus ollos de aueer
aquen d’s quisesse guisar.
dello querer ela soffrer.
por q̄ os quitaria dy.
por tal cuitauer come mi.
ante se deuiamatar.

B


Qval senhor deuia filhar
quena ben soube ssescolher
essa faz amj deꝯ amar
e essa est amha senhor
e essa mj faz o mayor
ben deste mūdo deseiar
 
O seu bē q̄ nō ahi par
tam muytoa faz d’s ualer
pʳ bō p’z eꝑ bō falar
ꝑ bō sen eꝑ parecer
edetal dona o seu ben
nō sey oieu no mūdo quē
o podesse saber e osmar
 
Neua mha coyta·cuydar
enq̄moieu ueio uiuer
camei detal dona guardar
de qʷl mhora3 ·oystes diz’
dea ueer ca sea uir
faramela dessy ꝑtir
muj tⁱste muy tam eu pesar
 
Por en nō deuia aqⁱtar
pʳ seꝯ olhꝯ dea ueer
aquē ds̄ qⁱsesse gⁱsar
delho q̄rer ela·sofrer
pʳ q̄ os qⁱtaria·di
pʳ tal coyta·au’ com̄ mj̄
antesse deuia· amatar
  1. ^

    O pergamiño está raspado en correspondencia coas dúas últimas palabras da liña de escritura.

  2. ^

    Os dous últimos vocábulos do verso son froito de corrección; o pergamiño está raspado. Na marxe esquerda da columna raspouse texto, seguramente a lección que se empregou para realizar a emenda, unha lección que, no estado actual do manuscrito, e a ollo nu ou con lupa, é totalmente imperceptible.

  3. ^

    Un punto sobre o terceiro pé do <m> permitiría ler <in>, tal como fai Molteni.