899 [= Tav 143,15]: Roi Fernandiz de Santiago «Quantas coitas, senhor, sofri» [B 899, V 484]

Transcrición paleográficaImprimir

B


Quantas coytas senhor sofri por uos ueer
E me quitey de uos he uꝯco non morey
E poys me deꝯ aduss a qui dizer
uꝯ quero quem auē tanto me nēb̃
gora ia come se nunca fosse ren
 
 
 
Pero que uyuo na mayor
Coyta que podia uiuer
Deseiando uꝯ aueer
E poys uꝯ ueio mha senhor
 
Dizeruꝯ quero q̄m auē1
tanto me nenbragoya
Come se nunca fosse ren
 
Pero quē tanto mal leuou
Com eu leuey etant a fam
A nemb̃r lħ auia de pram
E poys meuꝯ deꝯ amostᵒu
Dizer uꝯ .

V


Quantas coytas senhor sofri
por uos ueer e me quitey de uos  
he uꝯ co non morey  
epoys me deꝯ aduss aqui  
dizer uꝯ quero quem auē  
tāto mi nēb̃ gora  
ia come se nūca fosse rem.  
   
Pero q̄ uiuo na mayor  
coyta q̄ podia uiuer  
deseiando uꝯ aueer  
epoys uꝯ ueio mha senhor  
   
Dizeruꝯ q̄ro q̄m auẽ  
tāto me nēbragoia  
come senūca fosse rē  
   
Pero quem tanto mal leuou  
com eu leuey etāt afam  
anēbr̃ lh auia de prã  
epoys me uꝯ deꝯ amostrou  
diz̃ uꝯ q̄ro q̄mh auẽ
  1. ^

    Por medio dunha liña vertical colocada á dereita, Colocci uniu o refrán aos versos do corpo da estrofa, dos que está separado por unha liña sen texto.