Quantas coytas senhor ⌈sofri por uos ueer |
E me quitey de uos he uꝯco non morey |
E poys me deꝯ aduss a qui ⌈dizer |
uꝯ quero quem auē ⌈tanto me nēb̃ |
gora ⌈ia come se nunca fosse ren |
Pero que uyuo na mayor |
Coyta que podia uiuer |
Deseiando uꝯ aueer |
E poys uꝯ ueio mha senhor |
⌈Dizeruꝯ quero q̄m auē1 |
tanto me nenbragoya |
Come se nunca fosse ren |
Pero quē tanto mal leuou |
Com eu leuey etant a fam |
A nemb̃r lħ auia de pram |
E poys meuꝯ deꝯ amostᵒu |
⌈Dizer uꝯ . |
Quantas coytas senhor sofri | |
por uos ueer e me quitey de uos | |
he uꝯ co non morey | |
epoys me deꝯ aduss aqui | |
dizer uꝯ quero quem auē | |
tāto mi nēb̃ gora | |
ia come se nūca fosse rem. | |
Pero q̄ uiuo na mayor | |
coyta q̄ podia uiuer | |
deseiando uꝯ aueer | |
epoys uꝯ ueio mha senhor | |
Dizeruꝯ q̄ro q̄m auẽ | |
tāto me nēbragoia | |
come senūca fosse rē | |
Pero quem tanto mal leuou | |
com eu leuey etāt afam | |
anēbr̃ lh auia de prã | |
epoys me uꝯ deꝯ amostrou | |
diz̃ uꝯ q̄ro q̄mh auẽ |
Por medio dunha liña vertical colocada á dereita, Colocci uniu o refrán aos versos do corpo da estrofa, dos que está separado por unha liña sen texto.