214 [= RM 43,13]: Fernan Garcia Esgaravunha «Que grave cousa, sennor, d’endurar» [A 114, B 230]

Transcrición paleográficaImprimir

A


  [lacuna]
   
   
   
   
   
  disser algūa ren ca uus dira pesar
   
  [A] min auen a que quis deus guisar.
  dauer gran coita ia mentreu uiuer
  pois a uos pesa de uꝯ eu dizer.
‹bē uos q̄ro› qual bē u\ꝯ/ q̄ro1. mais a d’s rogar.
  quereu assi. ca assi me mester.
  que el me de mia morte se n̄ der.
  tal coraçon a uos den nō pesar.
   
  [E] mia sēnor por d’s que uꝯ falar
  fez mui mellor e mellor pareçer.
  de quantas outras donas qⁱs fazer
  por tod aqueste ben q̄ uꝯ fuy dar
  uꝯ rog ogeu por el que pois el q̄r.
‹q̄uꝯ eu› {eu}2 q̄ uꝯ euame3 mais doutra moller
  que uꝯ non caia sēnor en pessar

B


Qve4 graue cousa sēhʳ den durar
pera quen a sabor deuꝯ ueer
per nulha ren . denon auer . poder
senon muj pouco de uosco morar
e esso pouco que vos questeuer
entender ben senhor seuꝯ disser
algunha ren cauꝯ dira pesar
 
A mj̄ auē aq̄ d’s gⁱsar
dau’ grā coyta ia mētreu uiu’
poys auos pesa deuꝯ eu dizer
qʷl bē uꝯ q̄ro mays a d’s rogar
q̄reu assy· ca assime mest’
q̄ mj de mʳre se auos nō der
tal coraçō auos deuꝯ ē non pesar
 
E mha senhʳ pᵉ d’s q̄uꝯ falar
fez muj melhor emelhʳ parecer
de quātas out̃s donas qⁱs faz’
pᵉ todeste bē q̄uꝯ el foy dar
uꝯ rogoieu pᵉ el pois el q̄r
queuꝯ eu ame mays dout̃ molhor
q̄uꝯ nō coyta senhor en pesar
  1. ^

    Tanto este vocábulo como os dous precedentes son froito de corrección; están escritos sobre raspadura. Na marxe esquerda da columna o pergamiño foi raspado, cancelándose algunha forma alí presente, ademais da que aínda hoxe se rexistra.

  2. ^

    A nota do revisor, eu, é apenas perceptíbel.

  3. ^

    Os tres primeiros vocábulos do verso deberon ser corrixidos. O pergamiño está raspado.

  4. ^

    No oco interior da letra capital inicial o copista de B reproduciu tamén o <q> minúsculo anotado polo copista do exemplar para o rubricador.