Universo Cantigas

Que muit a ia que a terra non¹
ui. u est a mui. fremosa mia sennor de
que meu trist e chorando parti. e muit
(e)²anuidos e mui sen sabor. por que me
disse que me partiss en. ay mia sennor
e meu lum e meu ben mais fremosa
das donas que eu ui.

E meus amigos por meu mal a ui.³
das outras donas (e̻)⁴ pareçer mellor.
e fez mia d’s ueer por mal de mī.
meus amigos ca de pran a mayor
coita do mundo ui u oge poren
como querer lle mellor doutʷ ren.
e nona ueiamigos u a ui.

Mais u mia d’s primero fez ueer.
mais me ualuera demorrer enton.⁵	{ualuera} ‹de morrer enton›
pois que mia d’s tan gnʷ ben fez q̄rer.
que ben mil uezes si d’s me ꝑdon.
esmoresco no dia que non sei.
que me faço nen que digo tante ( ) y ⁶.
amigos gran coita pola ueer.

Que muytaia quea terra nō ui
Hu est amui fremosa mha senhor
De que meu triste chorando parti
E muy tanuidos emui sen sabor
Por quemi disse queme partisse\e/m⁷
Amha senhor emeu lume meu ben
Mays fremosa das donas que ui

E meꝯ amigus p̄meu mal aui
Das out̃s donas parecer melhʳ
Efezmha d’s ueer p̄ mal demi
Meus amigꝯ cadeprā amayor
Coita domūdo ui oie pʳen
Como q̄rerlhi melhʳ doutra rem
E nona ueiamigꝯ hua ui

Mays hu mha deꝯ pⁱmeyro feez ueer
mays mi ualera demorrerenton
Pois q̄ mha d’s tā g̃m ben fez querer
q̄ben mil uezes se d’s mi ꝑdon
Esmoresco no dia q̄ non sei
q̄ mi faço nē q̄ digo tantey
amigꝯ grā coyta pola ueer

^
Na marxe esquerda da columna de escritura figura a nota, en caracteres modernos, outa(?).
^
O grafema foi anulado talvez mediante raspadura.
^
Na marxe dereita do verso quedan restos dunha nota en caracteres modernos, sta?, moi apagada.
^
O grafema foi anulado, ademais, cun trazo de pluma.
^
A partir de ualuera, incluído, o texto está escrito sobre raspadura (raspadura que mesmo chegou a perforar o pergamiño).
^
Entre este grafema e o precedente o pergamiño foi raspado.
^
O <e> está anotado, con trazo fino de revisión, sobre o <m>. Esta última grafía parece corrixida sobre as grafías <ui> anteriores, que foi o lido por Molteni. Sobre esa lectura previa, de que aínda se conserva o punto do <i>, uníronse os tres trazos mínimos do <u> e do <i> pola parte superior, orixinando un <m>, e foi acrecentado o <e> voado.