| Que muitos que miandan. preguntan | ||
| do. qual est adona que quero ( )1gran ben se2 | ||
| {e} | (s)e3 ioana4 se sancha se quen. se maria. mais | |
| eu tan coit( )5 and ando cuidando en uā | ||
| en destas6 tres que ui. polo meu mal que | ||
| sol non lles torn y. nen lles falo se non | ||
| de quand en quando. | ||
| E uou me dontras7 gentes alongando | ||
| por tal que me non pregūtem poren. | ||
| ꝑ bōa fe ca non por outra ren | ||
| e uan melas a meu pesar chamando. | ||
| e preguntandom a pesar de mi. | ||
| qual est a dona que me faz assi | ||
| por si andar en gʷn coitan que ando | ||
| E faço meu delas marauillado | ||
| pois my no an consello de pōer | ||
| por que morren tan muito por sab’ | ||
| a dona por que eu ando coitado. | ||
| non llela digo por esta razon8 | ||
| ca por dizerla si d’s me ꝑdon. | ||
| non mi porran consello mal9 pecado. | ||
| Poren tod ome deuia a cordado. | ||
| que sen ouuesse daquest a seer. | ||
| de nunca ir tal pregunta fazer | ||
| ca per pouqu en seria castigado. | ||
| castigar sen pelo seu coraçon. | ||
| qual ꝑassi non quissesse q̄ nō. | ||
| disesse a outre nunca per seu grado10 | ‹nūca ꝑ seu grado› | |
| E elas uan me gran pesar dizer. no | fijda | |
| quelles nunca prol non a dauer per | ||
| que destoruan min de meu coidado. | ||
| Mailo que uai tal pregunta fazer deu | fijda | |
| lo leixe11 moller gran ben querer e que | ||
| ar seia doutre preguntado.12 |
| Que muytus quemandā pregū[****]13 | |
| qual est adona q̄ q̄ro gram [**]14 | |
| se e Joana se Sancha se quen | |
| se Maria mays mays eu tam coytadando | |
| cuydanden hūa destas tres que uj | |
| polo meu mal que sol nōlhis tornj | |
| nenlhis falo se nō de quanden quādo | |
| E uoume dout̃s gētes alongando | |
| pʳ tal q̄ me nō p’gūtem pʳ en | |
| ꝑ bōa fe ca nō pʳ out̃ rem | |
| euamelas ameu pesar chamādo | |
| ep’gūtā dome a pesar demj̄ | |
| qʷl est a dona q̄ me faz assi | |
| pʳ si andar en g̃m coyta q̄ ando | |
| Porē todome deuia acordado | |
| q̄ sen ouuesse daq̄sta seer | |
| de nūca hir tal p’gūta faz’ | |
| ca ꝑ pouq̄n seria castigado | |
| castigarssen pelo seu coraçō | |
| qʷl ꝑassy nō qⁱ sesse q̄ nō | |
| dessessaoutre ( |
|
| ꝑ leu grado | |
| ( |
|
| poys me nō ā cōsselho de pōer | |
| Por q̄ morrē tā anyto pōr ssab’ | |
| A dona por q̄ eu ādo coytado ( |
|
| nō lhesa digo por elta razō | |
| ca por diz’ lha se d’s me ꝑdō | |
| nō me porrā conselho mal pecado | |
| Eelas nā me gram pesar diz’ | |
| no q̄lhes nūca prol nō a dau’ | |
| ꝑ q̄ destoruā mj d’ meu cuydado | |
| May lō qⁱ uay tal p’gū ta faz | |
| d’s lo lexxe15 moller grā ben q̄rer | |
| eq̄er seia doutrē p’gūtado | |
| Os16 q̄ me uāmuj gram pesar dizer | |
| no quelhis nunca prol noa dauer | |
| per que destoruam mj de meu cuydado | |
| maylo que uay tal pregunta fazer | |
| deulo leixa molher gram ben q̄rer | |
| e que ar seia doutrem perguntado |
Anulado un grafema mediante raspadura.
Este vocábulo debeu ser engadido nun segundo momento, no contexto dunha corrección que afecta ao inicio da liña seguinte.
Antes deste grafema debeuse raspar un <s>. Á esquerda do verso, o pergamiño tamén está raspado, anulándose un <e> de que aínda quedan restos.
Sobre o <i> apréciase unha lixeira raspadura.
Anulado por raspadura algún carácter.
O <d> presenta trazado anómalo; parece transformación doutro grafema.
Inicialmente escribiuse doutras; despois o <u> pechouse pola súa parte superior.
O soporte de escritura parece raspado; na marxe dereita do verso o pergamiño parece, tamén, raspado.
Inicialmente escribiuse un <e>, que despois foi transformado en <a>.
A partir de nunca, incluído, o verso foi corrixido; o texto actual está escrito sobre raspadura.
Esta forma parece escrita sobre raspadura.
Ambas as fiindas presentan disposición similar á da primeira cobra da cantiga.
A corrosión do papel impide ler a parte final do verso, onde só se percibe parte da haste dun <d>.
A corrosión do papel impide ler a parte final do verso. Porén, percíbese parte dun til de nasalidade.
Sobre o primeiro <x> hai un trazo que remite probabelmente ao punto sobre a grafía <y> que sería de esperar nese contexto e que foi mal interpretada polo copista.
Entre este verso inicial de estrofa e o verso final da estrofa anterior, Colocci colocou un trazo de reclamo en vertical, á esquerda, para indicar a relación entre ambas estrofas, probabelmente ao decatarse de que en ambas hai unha repetición de cinco versos por erro do copista.