900 [= Tav 143,18]: Roi Fernandiz de Santiago «Se om’ouvesse de morrer» [A 308, B 900, V 485]

Transcrición paleográficaImprimir

A


[ ]e om ouuesse de
morrer. sennor ue
endo gran pesar. da ren que mays
soubess amar. de quantas deus qui
so fazer. eu non podera mays ui
uer. u uos foron daqui fillar. a
*orça de uos ꞇ leuar. ꞇuos no* puy
** y ualer.
 
**************
p*************
a*************
pola *****que ***
**************
m*************
u*************
ata*************
 
* nunca**********
des aqui **ma*s*********
e ***pre****er aq******
a deus **************
mays ua ren posso creer
que deus que mesto foy mostrar
por en me ley** de matar
que aia sempre que do****
 
[e] que nunca poss****
este* meus oll*****
ꞇque ***************
os ꞇo uosso pareçer
que nunca mia descaecer
eno meu mal sempre cu**ar
ben me posso marauillar
por mia morte non adu**r
 
 
[ ] nunca deus queyra prazer
que nunca el querra mostrar
a null ome tanto pesar
quant el poderia sofrer

B


S e homouuesse de moirer
Senhor neendo gram pesar  
Da ren que mays sonbessa mar  
De quantas deꝯ quyso fazer  
Eu non poder a mays uiuer  
Hu uꝯ foꝝ daqui filhar  
A força deuꝯ e leuar  
E uꝯ non puydeu y ualer  
   
Non me soubi conselh auer  
Per como podessendurar  
A coitan que me uj andar  
Pola força que uꝯ p’nder  
uj e qui a ante sofrer  
Mortūa uez ia ca ficar  
Viuo pᵉ auer a estar  
A tam g̃ue pesar aueer  
   
E nunca no mundo prazer  
Desaqui ia mays a guardar  
E ssemp’ m auer a queixar  
A d’s pᵉ el esto querer  
Mays hūa ren posso creer  
Que d’s que mesto foy mostrar  
Porēme leixe de matar  
Que aia semp’ que doer  
   
E que nunca possa tolher  
E stes meꝯ olhꝯ de chorar  
E que semp’ia deseiar  
Vos eo uosso parecer  
Que nunca mha descaecer.  
   
Eno meu mal semp’ cuydar  
Ben me posso mãuilhar  
pᵉ mha morte non aduzer  
   
E nunca d’s queira p̃zer1  
Que nunca el queiria mostrar  
A nulhome tanto pesar  
Quantel poderia sofrer

V


Se homouuesse de morrer
senhor ueendo gram pesar  
daren que mays soubessamar  
de quantas quyso fazer  
eu nō poder a mays uyuer  
hu uꝯ foꝝ daqui filhar  
a forza deuos e leuar  
euꝯ non puydeu ualer  
   
Non me soubi cōsselhauer  
per como podessen durar  
a coitāq̄me ui andar  
pola forza q̄ uꝯ p̃nder  
ui e quia ante sofrer  
mortūa uezia caficar  
uyuo pᵉauer a estar  
atā graue pesar aueer.  
   
E nunca no mundo prazer  
desaqⁱ ia mays aguardar  
essem mauer a q̄ixar  
a đs pᵉ el esto querer  
mays hūa rē posso creer  
q̄ des q̄ mesto foy mostrar  
porēme leixe de matar  
q̄ aia sem q̄ doer.  
   
E q̄ nūcha possa tolher  
estes meꝯ olhꝯ de chorar  
eq̄ sempre ia deseiar  
uos eo uosso pareçer  
q̄ nūca mha descaecer  
eno meu mal sem cuydar  
bē me posso m̄auilhar  
 mha morte nō aduzer  
 
   
E nūca đs q̄yra zer  
q̄ nūca el q̄yra mostrar  
anu lhome tāto pesar  
quantel poderia sofrer.
  1. ^

    Colocci marcou os versos da fiinda cunha liña vertical á esquerda.