1220 [= Tav 121,15]: Pero d'Armea «Sej’eu fremosa con mui gran pesar» [B 1204, V 809]

Transcrición paleográficaImprimir

B


  Seieu fremosa cō mui grã pesar  
  E mui coytada no meu coraçō  
  E choro muyte faço grã razō  
  Par ds̄ mha madre de muyto chorar  
  Por meu amigue meu lume meu bē  
  Q̄ se foy daqui ay madre nō uē  
     
  E bē ssey de prã q̄ pᵉ meu mal  
  Me fez ds̄ tā fremosa nacer  
  Poys mora faz como moiro moirer  
  Ca muyto madre se ds̄ mi nō ual  
  Por meu amigue meu ⸫⸻  
     
  E fez mi ds̄ nacer per boa fe  
  Polo meu mal er fez me logui  
  Mays fremosa de qʷntas donas vi  
  E moiro madre uedes pᵉ q̄ hi  
  Por meu amigue meu lume  
     
  E poys ds̄ q̄r q̄ eu moyra pᵉen1  
  Sabhā q̄ moyro q̄rendolhi bē   

V


  Seieu fremosa cō mui grā pesar  
  emuy coitada no meu coraçon  
  e choro muyte fazo grā raçon  
  par deus mha madre demuyto chorar  
  por meu amigue lume meu ben  
  que se foy daqui ay madre nō uen  
     
  E ben ssey de pram q̄ pᵉ meu mal  
  me fez đs tan fremosa naçer  
  poys mora faz como moyro morrer  
  ca moyro madre se đs mi nō ual  
  por meu amigue meu.  
     
  E fezmi đs nacer per boā fe  
  polo meu mal er fezme logui  
  mays fremosa de quāntas donas ui  
  emoyro madre uedes pᵉ q̄ hi  
  por meu amigue meu lume.  
     
  E poys đs q̄r q̄ eu moyra pᵉen  
  sabhā q̄ moyro q̄rendolhi ben  
  1. ^

    Colocci marcou os dous versos da fiinda cunha liña en forma de chave á esquerda.