| Senhor seo omro mudo rasar | |
| Asy comaqueste pase passey | |
| E cō tal coita. coma qui leuey | |
| E le neno iserno ey de moirar | |
| Por vos senhora ca non por outra rē | |
| Ca por uos ꝑ co d’s. E ssisse ssen. | |
| cando uos ueio dos olhos catar | |
| Atā muyta posto que non harar | |
| E ia me t̃balhey .deos cousir | |
| E dom etey logēton arir | |
| E er filhey me logy achorar | |
| Como homē desenparado damor | |
| E de uos ay fremosa mha senhor | |
| Non sey como esto pode sen durar | |
| E ia que uos no if’no faley | |
| Senhor fremosa Ena coyta daquy | |
| Que por uos ey ned’s quanto ente udy | |
| E quanto co quanto muy ben sey | |
| Que ala non poderia auer tal coyta | |
| Qual sofro tam descomuna | |
| E sofre E nūca pᵉ uos a coirey | |
| Ca ued’s mha senhor por que uolo ey | |
| Porque sei d’s ꝯuosso corpo atal | |
| En que nunca pode homē slvi1 mal | |
| Nen sabera mais Eu grā pauor ey | |
| Que vola dam andara pʳ mȳ poys d’s | |
| Eu moirer lume destes meus olhꝯ | |
| Que semp’ mays que mȳ amey |
| Senho seo outro2 mundo pasar | |
| asȳ comaq̄ste rase rassey | |
| econ tal corta toma qui leuey | |
| eleneno iferno ey demorar | |
| poruos senhora ia nō por outra rē. | |
| ca poruos ꝑ eo đs e sisse ssen | |
| cando uos ueio dos olhos catar | |
| Atā muyta posto q̄ nō hara | |
| eia me t̄balhey deos toi | |
| sir e amecey logẽton arir | |
| eer silhey me logy achorar | |
| tomo homē desenꝑ dodamor | |
| e de uos ay fr̄ mosa mha senhor | |
| nō sey tomo esto podese durar | |
| E ia q̄ uos no isno | |
| faley senhor fr̄ mosa | |
| ena toyta daquy | |
| q̄ por uos ey | |
| ueđs quāto entendy | |
| e quanto da quāto muy bē sey | |
| q̄ ala nō poderia | |
| auerecal coyta q̄l sofro | |
| tā descomuna esofre | |
| e nunca uos o coyry | |
| Ca uedes mha senhor | |
| por q̄ uolo ey porq̄ | |
| soedes ouosso corpo | |
| atal ē que nunca pode | |
| home sobī mal nē sodere mays | |
| eu grā pa uorey q̄ uolo domādare | |
| mȳ poys eu morrer | |
| lume destes meus olhos | |
| q̄ sem mais q̄ mȳ amey |
Esta palabra está defectuosa no manuscrito. Lemos un <ſ> alto unido na parte alta a un <l>, un <v> co trazo esquerdo máis alto, e un <i> final do que parece aínda percibirse o punto, xa moi apagado.
Entre a letra final desta palabra e a inicial da seguinte apréciase un pequeno trazo de tinta que lembra vagamente un <r> redondo (<ꝛ>) voado. Talvez o copista escribiu erradamente aquí o <r> que falta ao final da palabra inicial do verso.