926 [= Tav 34,1]: Estevan Perez Froian «Senhor, se o outro mundo pas[s]ar» [B 923, V 511]

Transcrición paleográficaImprimir

B


Senhor seo omro mudo rasar
Asy comaqueste pase passey  
E cō tal coita. coma qui leuey  
E le neno iserno ey de moirar  
Por vos senhora ca non por outra rē  
Ca por uos ꝑ co d’s. E ssisse ssen.  
cando uos ueio dos olhos catar  
   
Atā muyta posto que non harar  
E ia me t̃balhey .deos cousir  
E dom etey logēton  arir  
E er filhey me logy achorar  
Como homē desenparado damor  
E de uos ay fremosa mha senhor  
Non sey como esto pode sen durar  
   
E ia que uos no if’no faley  
Senhor fremosa Ena coyta daquy  
Que por uos ey ned’s quanto ente udy  
E quanto co quanto muy ben sey  
Que ala non poderia auer tal coyta  
Qual sofro tam descomuna  
E sofre E nūca pᵉ uos a coirey  
 
 
 
   
Ca ued’s mha senhor por que uolo ey  
Porque sei d’s ꝯuosso corpo atal  
En que nunca pode homē slvi1 mal  
Nen sabera mais Eu grā pauor ey  
Que vola dam andara pʳ mȳ poys d’s  
Eu moirer lume destes meus olhꝯ  
Que semp’ mays que mȳ amey

V


Senho seo outro2 mundo pasar
asȳ comaq̄ste rase rassey  
econ tal corta toma qui leuey  
eleneno iferno ey demorar  
poruos senhora ia nō por outra rē.  
ca poruos ꝑ eo đs e sisse ssen  
cando uos ueio dos olhos catar  
   
Atā muyta posto q̄ nō hara  
eia me t̄balhey deos toi  
sir e amecey logẽton arir  
eer silhey me logy achorar  
tomo homē desenꝑ dodamor  
e de uos ay fr̄ mosa mha senhor  
nō sey tomo esto podese durar  
   
E ia q̄ uos no isno  
faley senhor fr̄ mosa  
ena toyta daquy  
q̄ por uos ey  
ueđs quāto entendy  
e quanto da quāto muy bē sey  
q̄ ala nō poderia  
auerecal coyta q̄l sofro  
tā descomuna esofre  
e nunca  uos o coyry  
   
Ca uedes mha senhor  
por q̄ uolo ey porq̄  
soedes ouosso corpo  
atal ē que nunca pode  
home sobī mal nē sodere mays  
eu grā pa uorey q̄ uolo domādare  
 mȳ poys eu morrer  
lume destes meus olhos  
q̄ sem mais q̄ mȳ amey
  1. ^

    Esta palabra está defectuosa no manuscrito. Lemos un <ſ> alto unido na parte alta a un <l>, un <v> co trazo esquerdo máis alto, e un <i> final do que parece aínda percibirse o punto, xa moi apagado.

  2. ^

    Entre a letra final desta palabra e a inicial da seguinte apréciase un pequeno trazo de tinta que lembra vagamente un <r> redondo (<ꝛ>) voado. Talvez o copista  escribiu erradamente aquí o <r> que falta ao final da palabra inicial do verso.