| Sennor fremosa grand en ue1 |
| ia ei eu atod ome que ueio morrer |
| e segud ora o meu con̄oçer. en quant2 |
| este faço mui gran razon. ca ei por |
| uos eno meu coraçon.3 tan gran cuita |
| que mil uezes meten. sennor sen |
| falla et sen todo sen e nō uus que |
| redes demin doer. |
| Pero sēnor uā ren uꝯ direi. |
| con tod estora nō ei eu poder |
| ꝑ bōa fe de nullen ueia auer |
| anull ome de quantos uiuos sō. |
| mais façeu esto por q̄ sei ca nō. |
| uiue null ome q̄ de uos mais bē |
| aia de mi que nō ei de uos ren. |
| se nō quantora me oystes diz᷈ |
| E por q̄ sei tan ben ꝑ bōa fe. |
| que nō sei cousa no mundo mellor |
| q̄ ia entanto comeu uiuo for |
| nulla cousa nō me pode guardar. |
| daq̄sta cuita que leuo leuar. |
| se eu de uos algun ben nō ouuer |
| eo q̄ mende guardar nō poder |
| ia me nō pode enal p̄star sēnor |
| Ca esta cuita sēnor tan gʷnd e. |
| comeu uos dixe ia.4 o e mayor |
| e ben creede q̄ nō e mēor |
| e ora por d’s q̄ us fez falar5 |
| muj ben sēnor. ꞇ mui bē semellar |
| doede uꝯ de mi se uꝯ ꝓuguer |
| e seo fezerdes ia foy moller |
| que xe penso de sa alma peor.6 |
| Senhor fremosa muy grādenueia |
| ey eu atodome que ueio moirer |
| esegundora omeu conhocer |
| enquantest faço muj gram razon |
| ca ey por uos enomeu coraçon |
| tan gram coyta que mil uezes metem |
| senhor sen fala essem todo sem |
| enon uꝯ queredes dmj doer |
| Pero senhor hūa rē uꝯ direy |
| cō todestora nō ey eu poder |
| ꝑ bōaffe de nulla enueia auer |
| anullome de quātꝯ uiuos sou |
| mays façeu esto por q̄ sey ca non |
| uyue nullom̄ q̄ deuos mays ben |
| aia demj̄ q̄ nō ey de uos ren |
| se nō quātora moystes dizer |
| E por q̄ sey tan ben ꝑ bōa fe |
| q̄ nō sey cousa no mūdo melhor |
| q̄ ia entāto comeu uyuo for |
| nulla cousa nōme pode guardar |
| se eu deuos algū ben nō oer |
| eo q̄mende guardar nō poder |
| iame nō poden al prestar senhor |
| Ca esta coyta senhor tam grande |
| comeu uꝯ dixi ia oe mayor |
| e bē creede q̄ nō e meor |
| eora pʳ ds̄ q̄uꝯ fez falar |
| muj ben senhor muj ben semelhar |
| doedeuꝯ demj̄ seuꝯ ꝓuguer |
| esseo fezerdes ia foy molher |
| q̄xi penssou dessa alma peyor |
Na marxe esquerda do verso, a lapis, unha man de hoxe anotou (66,2).
O verso está afectado por unha mancha. Entre este verso e o precedente, na marxe esquerda da columna, unha man tardía escribiu este avia ēveia / aos q̄ via morrer.
O punto está moi apagado; parece que foi raspado.
No manuscrito apréciase unha marca de punto; está acompañada por un pequeno trazo de tinta similar a unha plica, moi apagado.
A tinta está esvaída. Talvez algún grafema do verso (en particular, o <s> de us é anómalo) foi corrixido.
De man tardía, despois deste verso lese esta tijnha ssua alma mall pensada. Un ángulo agudo (unha punta de pluma), colocado debaixo da forma esta, sinala cara a esta apostila (e/ou tamén cara ao último verso da cantiga). Na marxe inferior do folio figura a nota Ordem em que estão agora as paginas deste com relação a Stuart. Escrita a lapis, talvez deba atribuírse a C. Michaëlis.