190 [= RM 125,51]: Pero Garcia Burgales «Sennor fremosa, venno-vos dizer» [A 97, B 204]

Transcrición paleográficaImprimir

A


  [ ]Ennor fremosa uenno uus dizer
  de quanto mal amin faz uoss amor
  que me digades uos ay mia sennor.
  por deus que uus deu tan bon pareçer
M (m)1ia sennor fremosa que prol uus ten
{por uos} a uos de quanto mal me uen2.
   
  E pois uus eu amei des q̄ uus ui.
  eamo mais de quantas cousas son.
{e} dized miora si d’s uꝯ perdon.3
  pois uus eu outro mal non mereçi.
M (m)4ia senor fremosa que ꝓl uꝯ ten.
   
  Pero sēnor nunca uꝯ eu ousei.
  de mia coita nulla ren emētar.
  que mia mī fez o uoss amor leuar.
  mais pois ꝑ uos tan muito de mal ei
  [M]ia sen̄or fremosa que ꝓl uꝯ ten.

B


Senor fremosa uenhouꝯ dizer
de quanto mal amj̄ faz uossamor
quemj digades uos ay mha senhor
por d’s queuꝯ deu tam bon parecer
Mha senhor fremosa que prol uꝯ ten
auos de quanto malmj por uos uē
 
C poys uꝯ eu amei desq̄uꝯ uj
eamo mays de ꝙʷtas cousas son
dizedemhora sed’s uꝯ ꝑdon
poys uꝯ en outᵒ mal nō m’eci
Ma senhor fremosa q̄ ꝓl uꝯ tē
 
Pero senhor nūcauꝯ eu ousei
demha coita nulha rē diz’
q̄ mhamj fez ouossamor leuar
mays poys ꝑ uos tā muyto demal ei
Mha senhor f’mosa q̄ ꝓl uꝯ tē.
  1. ^

    Inicialmente trazouse un <m> en letra similar á do resto do texto, que se raspou despois até perforar o pergamiño. Á marxe escribiuse, como guía para o rubricador, o grafema que debería iniciar o refrán.

  2. ^

    O lugar que debía ocupar no texto o sintagma escrito na marxe márcase cun sinal de chamada colocado despois do pronome me.

  3. ^

    A posición que debía ocupar no verso o grafema escrito na marxe indícase mediante un sinal de chamada colocado tras dized.

  4. ^

    Inicialmente trazouse un <m> en letra similar á do resto do texto, que se raspou nun segundo momento. Á marxe escribiuse a letra que debía trazar o rubricador para o inicio do refrán