I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 886 [= LPGP 440-441]); Nobiling (2007 [1907]: 127-128 [apéndice]); Littera (2016: I, 514-515).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 22); Braga (1878: 8); Machado & Machado (1950: II, 248); Domingues (1992: 38); Rios Milhám (2018b: III, 394).
1 mia] raha V; muito] muyro V; neguei] negu[**] B 6 morrer] moirer B 8 ousei na coita] ousem na corta V 9 ela] ella V 10 posso] posse B 11 ante] Ance B : dute V 14 sofri] lofrj B : cossi V
7 muito] muit(o) Michaëlis : muit’ Littera 8 ousei na] ous’ena Michaëlis 9 por] per Michaëlis, Nobiling 10 non lho] lh’o [non] Nobiling : lho nom Littera 11 lhe] lhi Nobiling; quero] quer(o) Michaëlis : quer’ Nobiling, Littera 13 boa] bõa Michaëlis, Nobiling, Littera 14 sofri] colhi Michaëlis 17 lhe quero] lh’o quer(o) Michaëlis : lhi quer’ Nobiling, Littera
(I) Á miña señora xa eu lle ocultei moito o moi gran mal e o pesar que por ela me vén, e non fixen ben; e de hoxe en diante xa non llo ocultarei, antes lle quero dicir á miña señora aquilo polo que podo vivir, ou morrer.
(II) Oculteillo moito tempo, e nunca me atrevín a lle falar da coita e do mal que por ela sufro e, se non me socorre cedo, eu xa non llo podo ocultar máis a partir de hoxe, antes lle quero dicir á miña señora aquilo polo que podo vivir, ou morrer.
(III) Eu sempre lle ocultei, certamente, a gran coita que por ela sufrín, e eu morrerei por iso desde aquí se llo ocultase; mais, porque así é, antes lle quero dicir á miña señora aquilo polo que podo vivir, ou morrer.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10C 10C (= RM 160:111)
Encontros vocálicos: 7 muito,‿e; 11 quero‿a; 17 quero‿a
Á vista dos manuscritos (<ousey na coita> B, <ousem na coita> V), a rectificación temporal realizada por Michaëlis (ous’ena coita...), que se baseaba unicamente en V, carece de xustificación.
A grafía <ll> de ela en V, alén de se rexistrar en múltiplas ocorrencias de nulho nos apógrafos italianos (especialmente en B) con valor de lateral palatal, só se acha de forma esporádica como grafía etimolóxica en voces con /l/ procedente, en xeral, da xeminada latina (ali, bailada, castelo, cavalo –e cavaleiro–, esmola, querelar, Varela, vassalo, Vilanansur etc., con especial incidencia en ela, aquela e ele/s), moi esporadicamente na forma do pronome el (e mais do artigo el-) (véxase nota a 637.2), nalgunha asimilación do artigo ou do pronome (véxase notas a 6.32 e 918.11) e, finalmente, en voces co secuencia fonética [ɾl], que é transmitida sistematicamente en BV coa grafía <rll> (véxase nota a 392.9).
Foi a influencia do v. 4 (... ja lho non negarei) a que, con certeza, levou a algúns editores a mudar a colocación de lho neste verso.
A aparición de sofri é máis lóxica do que colhi (Michaëlis) a partir, sobre todo, de <lofri> en B, coa frecuente confusión <l>/<ſ>.