I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 850); Nunes (1973 [1928]: 457); Spina (1983: 27 [= LPGP 863]); Cohen (2003: 534); Eirín & Ferreiro (2014: 55); Littera (2016: II, 403).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 137); Machado & Machado (1950: II, 158); Rios Milhám (2018b: III, 335).
III. Antoloxías: Spina (1972: 353); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996a: 210); Arias Freixedo (2003: 787-788).
3 vos] uos B 10 por al] poz al B 13 bõa] bona B
3 vos] vus Michaëlis 8 lhe] lhi Cohen, Littera 9 mesura] mesur(a) Michaëlis 10 eu] (eu) Michaëlis : om. Nunes; rogo] rog(o) Spina 13 Rogastes-mi] Rogastes mi Michaëlis 14 fezesse] fizesse Spina 16 e] om. Michaëlis, Spina, Nunes, Cohen
(I) Ai amiga, sempre tendes desexo de me rogardes que faga ben ao meu amigo, e dígovos que iso me causa pesar; mais polo afecto que vos teño fareille eu ben, aínda que certamente non farei canto el quixer, mais fareille ben.
(II) Rogástesme vós moi de corazón que lle fixese ben algunha vez, que iso sería en min mostra de cortesía e prez, e polo voso rogo, non por outra cousa, fareille eu ben, aínda que certamente non farei canto el quixer, mais fareille ben.
(III) Rogástesme, amiga, abofé, que por vós e dalgunha forma lle correspondese, e porque vós queredes convén que o faga; mais, xa que é así, fareille eu ben, aínda que certamente non farei canto el quixer, mais fareille ben.
Esquema métrico: 10a 9’b 9’b 10a 10C 10C (I [= RM 160:283]) + 10a 10b 10b 10a 10C 10C (II, III [= RM 160:212])
Encontros vocálicos: 9 mesura‿[e]; 10 rogo,‿e; 13 mi,‿amiga; 16 assi‿é
A expunción do pronome eu en Michaëlis e Nunes só se explica pola resistencia a consideraren a sinalefa rogo‿e.
A presenza de -n- na forma manuscrita <bona> é simple indicación gráfica da nasalidade fonolóxica de /õ/, o mesmo que noutras voces que se rexistran esporadicamente, en especial, nos apógrafos italianos (case sempre con unha das documentacións correcta) en <alguna> algũa e <(h)una> ũa, <capaton es> çapatões, <certano> certão, <lontano> loução, <lunar> lũar, <mano> mão, <pardonar> perdõar, <poner> põer, <uano> vão, <ueno> vẽo, <uilano> vilão. Sobre estas grafías e as formas do tipo irmana, véxase Ferreiro 2008b. Cfr. nota a 582.3.
Todos os editores omitiron a copulativa, mais a súa presenza, aínda que ten un certo valor expletivo, resulta pertinente no contexto e non impide a correcta medida decasilábica pola frecuente sinalefa assi‿é (véxase nota a 63.16).
Anterior
