I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 740 [= LPGP 510]); Littera (2016: I, 627-628).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 37-38); Machado & Machado (1949: I, 147); Rios Milhám (2017: I, 78); Arbor Aldea & Santiago Gómez (2019: 63).
III. Delgado León (1996: 50).
2 ũa] hun a B 6 ést’assi] esta assy B 14 E esta] a esta B
7 dé] dê Michaëlis, Littera 14 e] A Michaëlis : Ah Littera
(I) Ai de min, coitado, en que coita mortal me fai hoxe unha dona vivir! Aínda que non morro, e morro por morrer, porque non a vexo a ela, a quen polo meu mal vin máis fermosa que cantas donas do mundo nunca vin; e, se non é así, nunca Deus me dea ben dela nin de ningunha outra cousa!
(II) Esta é unha gran coita, direi cal, porque esta coita non me dá lecer, antes ma fai cada día aumentar; e chamo moito a Deus, e non me socorre, nin me socorre ela porque xa perdín a razón, pois por ela ensandecín: e esta coita, quen viu nunca outra tal?
Esquema métrico: 2 x 10a 10b 10b 10a 10c 10c 10a (= RM 161:53)
Encontros vocálicos: 10 mi-‿a
A estraña grafía <hun a> de B semella un desenvolvemento gráfico da nasalidade fonolóxica de /u͂/ (cfr. tamén a esporádica representación como (h)una), dun modo similar ao que acontece na frecuente grafía (h)unha nos apógrafos italianos para u͂a.
Ela é complemento directo: na lingua trobadoresca as formas pronominais tónicas oblicuas poden funcionar como CD e CI sen preposición.
Nótese o forte hipérbato: ‘máis fremosa de quantas donas do mundo nunca vi’.
Emendamos, con Michaëlis, a errada lección de B, en que aparece unha eventual forma está por influencia do assi seguinte, para alén de que a P3 do presente indicativo de seer presenta maioritariamente a forma éste cando seguida do adverbio assi (ést’assi é maioritario en relación a é assi ou é ‘ssi). Véxase, ademais, 195.29-30, de Joan Soarez Coelho, coa mesma expresión nuns versos que semellan directamente relacionados con estes:
E, meus amigos, se non ést’assi,
non me dé Deus dela ben nen de sí.
Anterior
