I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 306); Marroni (1968: 259-261 [= LPGP 734]); Cohen (2003: 443); Littera (2016: II, 246-247).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 279); Braga (1878: 153); Machado & Machado (1956: V, 317).
III. Antoloxías: Nunes (1959: 344); Oliveira & Machado (1959: 97-98); Torres (1977: 468); Ferreira (1988: 82); Alvar & Beltrán (1989: 218-219); Pena (1990: 114-115); Alvar & Talens (2009: 498); Mongelli (2009: 132).
6 vi des que] mi đs que V 9 morress’e] moiresse B 12 nen] uē V 23 morrer] moirer B
En Nunes, Marroni e Littera o verso primeiro de cada estrofa non forma parte do refrán.
2 amass’e] amasse Nunes, Marroni, Cohen, Littera 5 Non [o vi nen quen o visse] Non o vi, des que fui nada, Nunes : Non [o] vi, des que fui nada Marroni 6 nunca vi des que fui nada] om. Nunes, Marroni 7 vós] vos Cohen 9 morress’e] morresse Nunes, Marroni, Cohen, Littera 12 Non o vi nen [que o visse] Non o vi, des que fui nada : Nunes, Non [o] vi, des que fui nada Marroni 13 nunca vi des que fui nada] om. Nunes, Marroni 14 vós] vos Cohen 19 Non o vi nen que o visse] Non o vi, des que fui nada : Nunes, Non [o] vi, des que fui nada Marroni 20 [nunca vi des que fui nada] om. Nunes, Marroni 21 vós] vos Cohen
(I) –Amiga, vistes amigo de amiga que tanto amase e que tanta coita sufrise como a que sofre (por min) o meu amigo?
–Non o vin nin nunca vin quen o vise, desde que nacín, mais véxovos a vós máis coitada.
(II) –Amiga, vistes amigo que por amiga morrese (de amor) e que tanto pesar sufrise como o que sofre (por min) o meu amigo?
–Non o vin nin nunca vin quen o vise, desde que nacín, mais véxovos a vós máis coitada.
(III) –Amiga, vistes amigo que tanto mal recibise de amiga que amase como o que por min recibe o meu amigo?
–Non o vin nin nunca vin quen o vise, desde que nacín, mais véxovos a vós máis coitada, (1) porque moito maior mal sufrides ca el, a quen morrer vedes.
Esquema métrico: 3 x 7’A 7’b 7’b 7’a 7’B 7’C 7’C + 7’d 7’d
Tanto neste verso como no v. 9 a segmentación da conxunción e confire fluidez ao discurso ao evitar a xustaposición de dúas cláusulas de relativo. Con todo, sería posíbel non realizar a segmentación, de modo que os vv. 3-4 (e 10-11) constituísen unha cláusula de relativo que modificase o período anterior.
A conformación final do refrán triversal é asisada proposta de Cohen a partir da copia fragmentaria dos apógrafos italianos (con salto de copia por mor da repetición de vi) nas tres ocorrencias do refrán na copia da cantiga:
I B V
Nō vi des q̄ fui nada nō mi đs que fui nada
Mays veieu· uos mays coitada· mays ueieu uos mays coytada
II B V
Nono vi nē nono ui nē
III B V
Nono vi nē q̄no visse non ui nē q̄no uisse
Isto é, o primeiro verso do refrán é o copiado na terceira ocorrencia, de modo que se debe redistribuír o material textual da primeira ocorrencia a partir de <vi> B, <mi> V, e só fica como hipotético o adverbio nunca, no inicio do segundo verso (a asociación entre veer e nunca é moito frecuente no corpus amoroso):
Non o vi nen quen o visse
nunca vi des que fui nada,
mais vej’eu vós máis coitada.
Véxase neste verso do refrán (tamén nos vv. 14 e 21) o pronome vós, CD sen preposición (mais vej’eu vós máis coitada), tal como ocorre con relativa frecuencia cos pronomes persoais tónicos oblicuos na lingua trobadoresca.
A reconstrución do verso, que foi deducida dos versos correlatos, débese a Nunes.
Precedente
