I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 98-99 [= LPGP 486-487]); Cohen (2003: 159); Littera (2016: I, 573-574).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 105-107); Braga (1878: 53); Machado & Machado (1952: III, 347-348).
III. Antoloxías: Bernárdez (1952: 60-62); Nunes (1959: 319-320); Torres (1977: 19); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996a: 116).
7 pois vos vós ir] pois uꝯ hir B : poys uꝯ uꝯ hir V 9 rog’a] rogua BV 13 catades] cantades V 16 tornardes] (tornardes) / tornades V 20 nada por mí] pemj uada B : pemi nada V
7 vos vós] vós vos Nunes
(I) Amigo, xa que me deixades e ides morar a outro lugar, rogo eu a Deus –se tornades aquí para falar comigo– que non teñades, amigo, ocasión para poder falar comigo.
(II) E xa que vos queredes ir e non me queredes crer, rogo a Deus –se o facedes e tornardes para me ver– que non teñades, amigo, ocasión para poder falar comigo.
(III) Pois non considerades mesura nin canto ben eu vos fixen, rogo eu a Deus –se por ventura tornardes para dicirme algo– que non teñades, amigo, ocasión para poder falar comigo.
(IV) Pois vos ides contra o meu parecer e non vos importo nada, rogo eu a Deus –se fordes coitado e tornardes aquí– que non teñades, amigo, ocasión para poder falar comigo.
Esquema métrico: 4 x 7’a 8b 7’a 8b 7’C 7’C (= RM 99:59)
A rima en -ades (estrofa I, v. 3) e -edes (estrofa II, v. 9) condiciona o uso do tempo presente (tornades, v. 3; fazedes, v. 9) nunha oración condicional que nas estrofas seguintes presenta a habitual concordantia temporum de verbo principal en presente –subxuntivo– (que non ajades, no refrán) con verbo subordinado en futuro de subxuntivo cando non existe o condicionamento rimático. Véxase o seu uso parcial na estrofa II (se o fazedes / e tornardes) e o emprego sistemático nas estrofas III (se per ventura tornardes ... que non ajades) e IV (se coitado fordes e tornardes ... que non ajades...).
Por outra banda, nótese como no Cancioneiro da Vaticana parece existir un intento de nivelar a simétrica construción rog’eu a Deus (I, v. 3) - rog’a Deus (II, v. 9) - rog’a Deus (III, v. 15) - rog’eu a Deus (IV, v. 21), coa omisión de eu na primeira estrofa.
A lección (errada) ofrecida por V (tornades) afectaría á concordantia temporum, feito que acontece noutras pasaxes onde se detecta o mesmo lapso de copia, cunha aparente vacilación (errada con frecuencia) entre formas de presente e formas flexionadas de infinitivo ou de futuro subxuntivo; este erro é relativamente frecuente nos apógrafos italianos: fazerdes vs. fazedes (529.17 V), perderdes vs. perdedes (1232.24 B), guarirdes vs. guarides (1394.13 B), o mesmo que á inversa: falades vs. falardes (1227.14 B).
Anterior
