I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 207-208); Majorano (1979: 128-129 [= LPGP 965]); Cohen (2003: 279); Littera (2016: II, 516-517).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 153); Braga (1878: 77); Machado & Machado (1953: IV, 133).
III. Antoloxías: Nunes (1959: 296); Diogo (1998: 96).
2 vos non quero eu] vos non quer’eu Nunes : vus non quero eu Majorano 5 vos] vus Majorano 10 vos] vus Majorano 11 vos] vus Majorano 13 vos] vus Majorano 17 vos] vus Majorano
(I) Amigo, vós diredes que eu non vos quero facer ben, mais eu sei unha cousa disto: que dicides aquilo que vos prace, pois abondo ben é que eu ature ouvirvos dicir que sodes meu.
(II) Non se coñece home ningún a quen Deus lle dá ben nin que teña por ben isto que ten; mais eu heivos facer entender que pois abondo ben é que eu ature ouvirvos dicir que sodes meu.
(III) Mais, desde que entenda que non viredes onde eu estea, non me teñades por señora; desde ese momento poderedes saber que pois abondo ben é que eu ature ouvirvos dicir que sodes meu.
Esquema métrico: 8a 8b 8b 8a 8C 8C (= RM 160:391)
Encontros vocálicos: 2 quero‿eu; 8 ome‿a
Cohen considera que a rima -er [‘er] de entender (futuro de subxuntivo) co infinitivo saber (v. 16) é anómala por considerar erradamente que a vogal temática do futuro de subxuntivo nos verbos regulares da segunda conxugación é aberta, como acontece nos verbos irregulares (véxase tamén nota a 798.13 e 1274.5).
Anterior
